Zoals bij iedereen van de club is er een moment geweest waar men de manta voor het eerst zag en waarschijnlijk direct “verliefd” op werd.

Bij mij was dat al op jonge leeftijd toen ik met m’n vader naar de Rally van Looi ging kijken. Ik zag daar zo’n bloedmooie bolide staan. Maar ik vroeg me natuurlijk af: wat voor iets is dat? Na vele jaren zag ik opnieuw zo’n bolide, ergens in een weide staan op te roesten. Via via bleek iemand de eigenaar te kennen. Goed nieuws dus! Wij er naartoe om te vragen wat ze nog moest kosten. Veel was ze eigenlijk niet meer waard want er moest meer ijzer vervangen worden dan er nog zou over blijven. En daarom kreeg ik de auto.

Ik was toen 17jaar oud en kende van carrosserie geen fluit. En de motor weigerde ook. Dan maar op stal zetten zeker! En zo kwam er anderhalf jaar later weer eentje bij voor een prijsje, natuurlijk weer ene die niet reed.

Toen besloot ik maar avondschool carrosserie te gaan volgen want anders komt het er nooit van om met een manta rond te rijden. Na ongeveer een jaar carrosserie gevolgd te hebben kwam ik nog een manta tegen waar toen op het eerste zicht niet veel werk aan was. Op het eerste zicht dus! Gelukkig was dit weer een koopje.

Nu werd het toch stilaan tijd om een auto mee naar school te nemen, dus nam ik de laatst bijgekochte 1.8GT mee. Daar ben ik na bijna 2jaar nog altijd aan bezig. Natuurlijk nam de drang om met een manta te rijden fors toe en kocht ik er nog eens 4 in één keer bij, met het gedacht om snel ene te kunnen opmaken. Ik was weer verrast door het vele werk. En omdat ik thuis alles buiten moest doen, is deze na de zomer ook weer blijven staan.

Een paar maanden geleden (nov. 2002) werd mij een manta b 1.6N van 1975 aangeboden met bijna geen werk aan voor de keuring. Eerst wou ik er niks van weten maar de man overtuigde mij om toch eens een kijkje te komen nemen. En inderdaad, na een ZEER grondige inspectie bleek er echt niet veel werk aan te zijn. Voor de keuring hé! Toen ik hem half december in mijn bezit kreeg, er 3 dagen aan gewerkt had, was ze klaar om gekeurd te worden.

En ja, eindelijk had ik een manta om mee rond te rijden en eindelijk kon ik ook bij de club gaan. Nu heb ik het natuurlijk weer gepresteerd om ze volledig uit te kleden om een paar rotte plekken op te lassen. Maar voor eind april 2003 moet ze terug bollen, volledig afgewerkt of niet.

Zo dit was mijn verhaal over mijn manta’s, nu weten jullie ook al wat meer over mij. Tot de volgende manta!